الغربه 2لا عمره كان الناى عزفه ليا
ولا كان الدمع مجراه عيني
ولا عمره كان الفراق يعرف يا ناس حنيه
فى الغربه تشوف العجب وبلاد العجايب فى الاوله مصريه
فى الغربه يطول السهر وشمعاتى مطفيه
لا ليلى له اخر ولا نهارى شمسه مضويه
زى مكون فى عرض البحر وراسيه بي المعديه
وافضل اعيش مستنى يجينى الشتا يحضنى
وملقاش غير جمره ف رماد الحطب بالدفا تلهمنى
ومين فى الشتا يقدر عالهموم يقاسمنى
ياللى قفلت الببان ليه من صوت البشر تحرمنى
وتسبلى صوت الرعد ويا البرق يألمنى
ضعيف انا ولا عشان غريب اكمنى
كفايه روح يا برد الشتا , توهت حتى الكلام منى
ولما يجى الربيع يرمى ف زهره الجميلافتكر وردة بلادى اللى ملها مثيل
بلدى يا ورده ف ايد الحبيب ملفوفه فى المنديل
ورده شوكها حنين ويا الحبيب تتكسر وتميل
ولكل لون شرحه للمحبه دليل
بيضا وصفرا وبنفسج والحمرا اوام للزعل بتشيل
ويروح منى الربيع وعليه دمعى ينهمر ويسيل
ويلضم فى الربيع صيف الليالى
واشوف كل الصحاب واقفين قبالى
ويحلالى السهر ويضحكلى كمان موالى
وفجاه ابص يمنى وشمالى ملقاش غير صوره متعلقه ف بالى
ايدى ماسكه الخيط وطيارتى بتتمايل ويا الهوى فى العالى
والصحبه متجمعه على رمل الشطوط ويطيرلى الهوى ف شالى
ملعون يا سور الغربه بعدت عنى كل شى غالى
ويروح الصيف بذكرياته وجماله وشمسهويجى الخريف حامل م الشتى شويه من برده
ينتفض شجر الجناين ويسقط أوام ورقه
وتيجى الريح العفيه تكسرله من فرعه
ويدبلى عود الورد ويندفن فى مكان زرعه
ويغمق لون السما وتتوه فى الليالى نجمتى اللامعه
ويسود لون السحاب وينزل مع دمعى كمان دمعه
هى دى غربتى. كل الفصول فيها الهموم جامعه
ايمن حمدى
No comments:
Post a Comment