توابيت الهوى

فى التابوت ده عاشق كان للحب صادق عاشق

رماه سهم الهوى والسهم كان فى القلب راشق
بس يا خساره السهم فى المره دى كان مسموم

عبش صاحبنا العاشق سنين تايه,حزين مع انه مش محروم

شاف الجمال قال شى محال..معقول كل ده حسن ودلال حب فيها شعرها ,عنيها وضحكها حب اللى ظاهر منها
بس كان ناسى ان جواها روح يا ترى ايه شكلها
عاشلوا يومين سعيد مبسوط
شابك اديه فى اديها بيعبر بحار وشطوط

وف نص الطريق برق ورعد ومطر م السما              بانت على اصلها؛مبقاش عايز يشوفها وساعتها اتمنى العمى

وقال لموا اللى فاضل منى ودخلونى فى توابيت الهوى

واكتبوا عاشق م الخداع والغش قلبوا انكوى

لو كان دور على الجمال فى الروح مكنش اللى جرى له جرى